Alternatywna kolej: Schienenzeppelin

Dwuosiowy pojazd miał prawie 26 metrów długości i niemal 2,8 metra wysokości. Wyposażony był w silnik lotniczy BMW VI 12 o mocy 450 kW, napędzający czteropłatowe śmigło znajdujące się z tyłu pociągu. Również konstrukcja pudła była wzorowana na rozwiązaniach lotniczych - było ono lekkie i erodynamicznie wyprofilowane.

W maju 1931 r. Schienenzeppelin osiągnął prędkość 200 km/h, a w czerwcu tego samego roku na trasie Berlin - Hamburg rozpędził się do szybkości 230 km/h. W 1932 r. konstrukcję nieco zmodyfikowano, wprowadzając m.in. zmiany w konstrukcji wózków oraz śmigła. W 1933 r. osiągnął on prędkość 180 km/h.

Trzeci pojazd zbudowano w 1934 r. - wykorzystano w nim m.in. silnik Maybach GO 5 (wraz ze śmigłem został przeniesiony na przód pociągu). Za 10 tys. reichsmarek trafił on do niemieckich kolei państwowych. W 1939 r. został on jednak rozebrany (przemysł potrzebował materiałów w związku z wojną).

Konstrukcja Schienenzeppelina nie przyjęła się ze względu na problemy w jego eksploatacji (wirujące śmigło stanowiło niebezpieczeństwo dla pasażerów, a co więcej nie istniała możliwość łączenia poszczególnych pojazdów). Pomysł na pociąg napędzany śmigłem przegrał z bardziej tradycyjną koleją - m.in. spalinowym składem "Fliegender Hamburger" - najszybszym wówczas pociągiem na świecie (286 km w 138 minut pomiędzy Berlinem a Hamburgiem od 1933 r.).

Dziś Schienenzeppelin jest wdzięcznym obiektem zainteresowania wielu modelarzy:

Kontynuujemy mini-cykl tekstów przedstawiających w zwięzły sposób stosunkowo mało znane, niezwykłe epizody z historii kolejnictwa. Kolejne przykłady alternatywnej kolei z przeszłości, już wkrótce w dziale "Technika" RK. Zobacz też: Aérotrain.