Poznajmy sylwetki znanych sportowców z kolejarskich klubów

Okazją do powstania książki o historii Wrocławskiego Klubu Szermierczego „Kolejarz” jest obchodzone w tym roku 70-lecie jego powstania. Klub, który powstał w 1950 roku, od początku związany był z koleją, najpierw z Dyrekcją Okręgową Kolei Państwowych – Wrocław. Zawodnicy WKS „Kolejarz” rokrocznie wyjeżdżali na międzynarodowe turnieje szermiercze, organizowane przez kluby kolejowe z całej Europy. Były to wyjazdy między innymi do Budapesztu, Drezna, Belgradu, Skopje, Tuluzy.

– Fundacja Grupy PKP aktywnie wspiera zarówno projekty edukacyjne, zwłaszcza związane z historią kolejnictwa, jak i popularyzację sportu oraz zdrowego trybu życia. Wydanie książki o Wrocławskim Klubie Szermierczym „Kolejarz” łączy w sobie obydwa te obszary. To historia polskiej kolei, Dolnego Śląska i sportu w jednym. A warto pamiętać o tym, że wielu polskich wybitnych sportowców związanych było właśnie z koleją – mówi Katarzyna Kucharek, prezes zarządu Fundacji Grupy PKP.

Jednym z zawodników Wrocławskiego Klubu Szermierczego „Kolejarz” był Marian Kuszewski – pierwszy medalista olimpijski z Dolnego Śląska! Poniżej przypominamy jego sylwetkę,  a także sylwetki dwojga innych wybitnych polskich sportowców, wywodzących się z kolejarskich klubów. Nie każdy wie, że z takiego klubu sportowego wywodziła się… Irena Szewińska – najbardziej znana polska lekkoatletka, nagrodzona licznymi medalami, zaś po zakończeniu kariery znana na świecie działaczka sportowa.

Sylwetki znanych sportowców wywodzących się z kolejarskich klubów sportowych

Irena Szewińska (1946-2018)
Wybitna lekkoatletka, działaczka sportowa. Wielokrotna reprezentantka Polski w meczach międzypaństwowych i multimedalistka mistrzostw Europy. Zawodniczka ówczesnego klubu KKS (Kolejarski Klub Sportowy) „Polonii” Warszawa w latach 1961-1980.
Pięciokrotnie startowała na igrzyskach olimpijskich w latach: 1964, 1968, 1972, 1976 i 1980. W biegach sprinterskich i skoku w dal wywalczyła aż siedem medali – 3 złote, 2 srebrne i 2 brązowe. Wielokrotnie ustanawiała rekordy świata. Pierwsza na świecie zawodniczka, która przebiegła 400 m poniżej 50 sekund. W 1974 r. została uznana za najlepszą lekkoatletkę globu. Triumfowała w wielu rankingach i plebiscytach – zarówno krajowych, jak i międzynarodowych. Po zakończeniu kariery zawodniczej pozostała niezwykle aktywną działaczką sportową – w Polskim Związku Lekkiej Atletyki i międzynarodowych strukturach tej dyscypliny oraz w polskim i światowym ruchu olimpijskim. Od wielu lat była wiceprezesem Polskiego Komitetu Olimpijskiego, a od 1998 roku członkinią Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Z jego ramienia pracowała w komisjach nadzorujących przygotowania gospodarzy do igrzysk w: Atenach (2004), Londynie (2012) i Tokio (2020). Działała, pełniąc kierownicze funkcje w Towarzystwie Olimpijczyków Polskich i Polskim Stowarzyszeniu Sportu Kobiet. Za wybitne osiągnięcia sportowe i społeczną aktywność w ruchu sportowym otrzymała wysokie odznaczenia państwowe, w tym – Order Orła Białego. Była też jedną z pierwszych osób wyróżnionych Orderem Zasługi Polskiego Komitetu Olimpijskiego. Gdańska Akademia Wychowania Fizycznego i Sportu im. J. Śniadeckiego nadała jej tytuł doktora honoris causa (2007), a funkcjonująca przy Uniwersytecie Jagiellońskim kapituła – Medal Kalos Kagathos (1994).
Pochowana w Alei Zasłużonych na cmentarzu Wojskowym na warszawskich Powązkach.

Jerzy Szczakiel (1949-2020)
Urodził się 28 stycznia 1949 w Grudzicach. Karierę żużlową rozpoczął w 1967 w „Kolejarzu” Opole, z którym był związany przez całą karierę i szybko zaczął odnosić sukcesy w tej dyscyplinie sportu: w 1969 wygrał Turniej o Srebrny Kask, zadebiutował w finale indywidualnych mistrzostw Polski 1969 w Rybniku, które zakończył na 5. miejscu oraz wygrał z Kolejarzem Opole II ligę i awansował do pierwszej ligi, a sezon później zajął z drużyną 3. miejsce w pierwszej lidze. Do jego największych sukcesów należą:
– I miejsce (wraz z Andrzejem Wyglendą) w Mistrzostwach Świata Par 1971 r.
– I miejsce w Indywidualnych Mistrzostwach Świata 1973 r. – największy sukces, po raz pierwszy Polak triumfował w tego typu imprezie!
– II miejsce w Drużynowych Mistrzostwach Świata 1974 r.
Po zakończeniu kariery sportowej próbował sił jako trener, był również ekspertem podczas transmisji z żużlowych wydarzeń. Zmarł 1 września 2020 r. w Opolu.

Marian Kuszewski (1933-2012)
Szablista i szermierz, z powodzeniem reprezentujący Polskę na wielu międzynarodowych zawodach (igrzyska olimpijskie, mistrzostwa świata).
Był zawodnikiem wrocławskich klubów: WKS Kolejarz, Związkowiec, Pafawag i Gwardia. Ma na swym koncie medale mistrzostw Polski w turniejach indywidualnych, jednak największe sukcesy międzynarodowe odnosił w drużynie. Dwukrotnie startował w igrzyskach olimpijskich, za każdym razem zdobywając srebrny medal w drużynie (Igrzyska Olimpijskie w Melbourne 1956 i Igrzyska Olimpijskie w Rzymie 1960). Był także srebrnym (Luksemburg 1954) i dwukrotnie brązowym medalistą (Paryż 1957 i Filadelfia 1958) mistrzostw świata.
Pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu Wojskowym na warszawskich Powązkach.