Tajwan przyjmuje plan kontrowersyjnego przedłużenia linii kolei dużych prędkości

Rząd Tajwanu zaaprobował przedłużenie południowego odcinka kolei dużych prędkości (KDP). W przyjętym planie, pociągi ominą centrum Kaohsiung, największego miasta na południu Tajwanu.

Zaproponowany przebieg trasy autoryzował premier Tajwanu, Su Tseng-chang, kończąc proces konsultacji w sprawie przedłużenia linii w kierunku południowym trwający od 2019 r., kiedy to rząd po raz pierwszy ogłosił plany dodania miasta Pingtung do sieci KDP. Zgodnie z zapowiedziami, nowy odcinek trasy ma zostać ukończony w 2029 r.

Rosnąca sieć KPD

Obecnie najdalej położoną na południu stacją tajwańskiej KDP jest Zuoying na przedmieściach Kaohsiung, największego miasta w tej części wyspy. Stacja została oddana do użytku w 2007 r. wraz w inauguracją sieci Taiwan High Speed Rail (THSR).

Zapowiadana odnoga linii prowadząca do Pingtung, to nie jedyne planowane rozszerzenie KDP. W 2020 r. Tajwan zatwierdził połączenie Tajpej z miastem Yilan położonym na północno-wschodnim wybrzeżu wyspy. Ten odcinek ma liczyć ponad 56 km, przebiegać w większości tunelami, a jego budowa ma zostać ukończona w 2030 r.

Szereg kontrowersji

Akceptacja nowej trasy wywołała zażartą dyskusję z wieloma negatywnym komentarzami, gdyż planowany przebieg oznacza, iż KDP ominie centrum liczącego prawie 2,8 mln mieszkańców miasta Kaohsiung, po to by połączyć rolnicze miasto Pingtung o populacji wynoszącej niecałe 204 tys. mieszkańców. Wielu komentatorów uważa łączenie Pingtung siecią szybkiej kolei za marnowanie pieniędzy publicznych, sugerując iż efektywniejsza byłaby budowa linii metra z Kaohsiung.

Gdy w 2007 r. uruchomiona została KDP na Tajwanie, wielu mieszkańców Kaohsiung za naturalne uważało, iż sieć zostanie przedłużona do dworca głównego, co sugerowało również wybranie nazwy stacji Zuoying pochodzącej od dzielnicy miasta, w której się znajduje. W duchu stworzenia hubu komunikacyjnego włodarze miasta zaplanowali gruntowną przebudowę dworca głównego i okolic zgodnie z planami słynnego holenderskiego studia architektonicznego Mecanoo. W 2018 r., gdy miasto przeniosło pod ziemię linię kolejową, pojawiła się informacja, że w tunelu o długości 15 km zabrakło miejsca na linie KDP, co znacznie zmniejszyło szansę na to, że szybka kolej pojedzie do centrum miasta. Ogłoszone w 2019 r. plany przedłużenie KDP do Pingtung z pominięciem Kaohsiung, tylko przypieczętowały decyzję.

W październiku ubiegłego roku Huang Shaoting, jeden z radnych Kaohsiung, ogłosił rozpoczęcie zbiórki podpisów w sprawie przeprowadzenia referendum o przedłużenie linii KDP do centrum miasta. Huang argumentuje, że od momentu otwarcia sieci THSR z Kaohsiung wybyło prawie 100 tys. mieszkańców, co pokazuje iż dlatego miasto potrzebuje dobrej łączności do swojego rozwoju. Radny wezwał Chen Qimai, prezydenta miasta, by starał się podjąć działania konieczne do tego, by jak najlepiej rozwijać miasto, zamiast “wyłącznie wypełniać wolę partii” (Chen jest prezydentem miasta z nominacji Demokratycznej Partii Postępowej, której przedstawiciele rządzą krajem). Władze miasta odpowiedziały, że plany przebiegu trasy do Pingtung zostały już zaakceptowane, a mieszkańcy Kaohsiung są zmęczenie trwającą latami przebudową okolic dworca, dlatego nie chcą dalszej budowy.

Szczególny przebieg odcinka

Ostateczna wersja przebiegu trasy uwzględnia postulaty podnoszone podczas procesu konsultacji społecznych i będzie omijać kompleks fabryki petrochemicznej, przebiegając w zamian wzdłuż istniejącej autostrady, co równocześnie przyspieszy i uprości proces budowy, zapowiedział Chen.

Podczas, gdy część pociągów będzie kończyć bieg na stacji Zuoying, niektóre będą kontynuowały operacje do Pingtung, zawracając ze stacji Zuoying i pokonując kilka kilometrów wspólnymi torami do miejsca rozgałęzienia do Pingtung. Zdaniem krytyków, koncepcja stworzenia pierwszego rozgałęzienia w historii tajwańskiej KDP może zablokować zwiększenie przepustowości oryginalnej linii do Zuoying.

Podczas ogłoszenia planów rozszerzenia linii do Pingtung w 2019 r., koszt inwestycji szacowany był na około 1,81 mld dolarów.