Niegospodarność w wielkopolskich PR? Były dyrektor odpowiada

– Przyjęte zasady eksploatacji taboru wagonowego na potrzeby realizacji pociągów turystycznych produktu Turkol niczym nie różnią się od zasad eksploatowania taboru w ramach niektórych umów wieloletnich zawartych np. z urzędami marszałkowskimi. Model, w którym przewoźnik ponosi koszty eksploatacji i napraw taboru nie będącego jego własnością, które rozliczane są w ramach stawek za pociągokilometr, jest w spółce Przewozy Regionalne stosowany – pisze w liście do „Rynku Kolejowego” Mateusz Żmuda. W dalszej jego części podkreśla, jak wyglądała sytuacja taborowa wielkopolskiego oddziału spółki przed podpisaniem umowy z IRiPK.

– Sytuacja taborowa w chwili podejmowania decyzji o takiej formie współpracy groziła szybką utratą zdolności operacyjnych do świadczenia tych usług, a więc utratą przez spółkę przychodów na poziomie ponad 1 miliona złotych. Poza tym świadczenie tego typu usług, a co za tym idzie dywersyfikacja działalności spółki, było jednym z podstawowych założeń programu jej restrukturyzacji. Ponadto chroniło to również przynajmniej część miejsc pracy pracowników związanych z obsługą pociągów w Oddziale Wielkopolskim – informuje w liście były dyrektor.

– Trudno zgodzić mi się z zarzutem niegospodarności, mając na uwadze choćby to, że to właśnie w Wielkopolsce znajduje się najwięcej zmodernizowanego w ramach POIiŚ taboru, czy też spożytkowano najwięcej środków z programu modernizacji zaplecz. Czy działanie mające na celu zabezpieczenie przyszłych przychodów spółki można nazwać niegospodarnością? Pozostawiam to ocenie stosownym służbom – kończy mail Mateusz Żmuda, dodając, że nie bez znaczenia jest też fakt, że cała sytuacja była wyjaśniana w sposób, który „raczej nie jest spotykany w normalnych firmach, włączając w to takie elementy jak nagrywane przesłuchania w godzinach wieczornych”.

O całej sprawie więcej piszemy tutaj.