Bawaria stawia na wodór. Mireo Plus H już w produkcji

Coraz bardziej restrykcyjna polityka klimatyczna Unii Europejskiej, która w coraz większym stopniu obejmuje swoim zasięgiem również sektor transportowy, powoduje, że w centrum zainteresowania przewoźników kolejowych oraz organizatorów przewozów w ostatnich latach znalazły się rozwiązania umożliwiające zeroemisyjną obsługę połączeń na relacjach niezelektryfikowanych lub przynajmniej znaczące ograniczenie śladu węglowego. Wśród nich wymienić należy tabor dwutrakcyjny spalinowo-elektryczny, pojazdy bateryjne, czy też jednostki spalinowe z silnikiem Diesla dostosowanym do spalania HVO, czyli biopaliwa drugiej generacji, powstałego w wyniku przerobu m.in. przepracowanych tłuszczów spożywczych.

Wciąż ogromne nadzieje wiąże się także z wodorem, jednak skala zastosowania rozwiązań wodorowych w transporcie kolejowym pozostaje wciąż niewielka, przede wszystkim z uwagi na wysokie koszty. Ich ogromnym atutem jest niewątpliwie możliwość zapewnienia znacznie większego zasięgu pojazdów niż w przypadku pojazdów bateryjnych. W przypadku wykorzystania tzw. zielonego wodoru, powstałego w procesie elektrolizy z użyciem energii elektrycznej pochodzącej ze źródeł odnawialnych, mogą być również całkowicie zeroemisyjne – to samo dotyczyłoby  zresztą produkcji wodoru z wykorzystaniem energii jądrowej. Liderem w implementacji rozwiązań wodorowych na kolei pozostają Niemcy.

Jednocześnie również u naszego zachodniego sąsiada trudno mówić o wodorowej rewolucji. Kolejne wodorowe zespoły trakcyjne wciąż jednak powstają, czego przykładem są 3 dwuczłonowe jednostki Mireo Plus H, których produkcję dla DB Regio rozpoczął już Siemens. Pojazdy te trafią do kraju związkowego Bawaria, gdzie będą obsługiwały połączenia w ramach sieci Südostbayernbahn. Warto w tym miejscu na chwilę się zatrzymać i wskazać na kilka cech pojazdów z rodziny Mireo, które wyróżniają je wśród innych zespołów trakcyjnych. Choć na połączeniach między członami zastosowano w tej platformie wózki Jacobsa, człony środkowe są wyjątkowo długie w tej klasie pojazdów, bliższe pod tym względem członom środkowym zespołów trakcyjnych z klasycznym układem wózków.

Przestrzeń pasażerska Mireo powstaje w tzw. pustej tubie – producent z założenia starał się przenieść możliwie dużą część podzespołów na dach i poniżej poziomu podłogi. Konstrukcja nadwozia jest z kolei samonośna i aluminiowa, co zapewnia zmniejszenie masy pojazdu, a tym samym poprawę efektywności energetycznej. Siemens przewidział także dwa warianty pojazdów przeznaczonych do obsługi tras niezelektryfikowanych – bateryjne Mireo Plus B i właśnie wodorowe Mireo Plus H. Jednostki przeznaczone do obsługi sieci Südostbayernbahn mają zostać kursować przede wszystkim na trasie Mühldorf – Burghausen, obsługiwanej dziś przez pojazdy spalinowe. Ich zasięg operacyjny wyniesie aż 1200 kilometrów, a tankowanie zajmie kwadrans.

Powyższe wartości dają dużo do myślenia. W przypadku taboru bateryjnego zasięg operacyjny wynosi przeważnie 80 kilometrów. Oznacza to, że bez budowy infrastruktury do ładowania na stacjach docelowych może on obsługiwać jedynie krótkie relacje, czy też odcinki typu “last mile” na relacjach przebiegających głównie przed trasy zelektryfikowane. Z drugiej strony wspomniana trasa Mühldorf – Burghausen liczy nieco ponad 32 kilometrów długości, dlatego można mieć wątpliwości, czy tabor wodorowy będzie mógł pokazać na niej swój potencjał w pełnej krasie. 

W przestrzeni pasażerskiej Mireo Plus H dla DB Regio znajdzie się 9 wieszaków na rowery, a specjalne okna mają poprawić jakość odbioru sygnału telefonii komórkowej. Maksymalna prędkość eksploatacyjna pojazdów wyniesie 140 km/h, zaś moc silników trakcyjnych – 1,7 MW. Co ciekawe, jednostki mają być zasilane wodorem wytwarzanym lokalnie przez Deutsche Bahn w elektrolizerze zlokalizowanym w węźle kolejowym Mühldorf. Zostały one zakupione na podstawie umowy leasingowej z DAL Deutsche Anlagen-Leasing i BayernLB. Warto dodać, że władze kraju związkowego Bawaria zakładają całkowitą zeroemisyjność regionalnych przewozów kolejowych w perspektywie 2040 roku.