Pociąg turystyczny zawitał na Roztocze

Jeszcze przed godziną 16 zjawiam się na peronie biłgorajskiej stacji kolejowej. Przyjazd pociągu turystycznego będzie dla miłośników kolei i tubylców szczególną atrakcją w tym miejscu, ponieważ miną się dwa składy osobowe, co nie zdarza się często w Biłgoraju – normalnie kursują tu raptem dwie pary pociągów pasażerskich PKP Intercity dziennie do Krakowa i Zamościa, a wystarczy wspomnieć, że jeszcze przed wakacjami był tylko jeden „Hetman”. Polregio całkowicie omija powiat biłgorajski.

O 16:09 od strony Stalowej Woli nadjeżdża „Bastion”. Jeden wagon klasy drugiej, jeden pierwszej oraz barowego „Warsa” ciągnie lokomotywa spalinowa SU42-536. Na peronie ustawia się spora grupa ludzi z aparatami, jest nawet lokalna telewizja. Widać, że dla miejscowej społeczności, której kolej na co dzień nie rozpieszcza, jest to nie lada gratka.

Kilka minut później, punktualne o 16:18, od strony Zwierzyńca na drugi tor stacji wjeżdża „Kasztelan”, obsługiwany charakterystycznym czerwonym składem SD85 podwykonawcy PKP Intercity, SKPL. Jest to jednocześnie godzina odjazdu „Bastionu”, więc konduktor pogania pasażerów do wsiadania i po chwili pociągi rozjeżdżają się w przeciwnych kierunkach.

Na pokładzie udaję się do wagonu „Warsu”. Tutaj mam okazję porozmawiać przy kawie z panem Patrykiem Skopcem, organizatorem wydarzenia. – Proszę popatrzeć na atmosferę. Wszyscy rozmawiają, są uśmiechnięci, podekscytowani przygodą – opowiada. – Niektórzy jadą z nami całe trzy dni, startując z Krakowa. Dzisiaj będziemy dużą ekipą nocowali w Stalowej Woli – dodaje.

Faktycznie, w każdym z trzech wagonów można spotkać podróżnych, którzy chętnie dzielą się swoimi wrażeniami czy wspomnieniami. Dla nieco starszych jest to bowiem na swój sposób możliwość sentymentalnego powrotu do czasów dzieciństwa. Na korytarzu spotykam panią Dorotę Tochman, która namówiła na wyjazd sporą grupę swoich znajomych. Dla organizatora przygotowała mały prezent w postaci prawdziwego biłgorajskiego sita, z których słynie miasto.

– Rzadko u nas coś takiego się dzieje, więc trzeba korzystać, jak jest taka możliwość – opowiada. – Po co siedzieć w domu? Za rok też pojedziemy, jeśli tylko pociąg do nas zawita – kwituje po namyśle.

W Zamościu jest 40 minut przerwy. Większość pasażerów, w szczególności tych młodszych, korzysta z okazji i zwiedza od środka lokomotywę, którą maszynista z chęcią pokazuje i opowiada o wszystkim, co jest na pokładzie. Droga powrotna mija bardzo szybko, zwłaszcza, że za oknami jest już ciemno. W Biłgoraju meldujemy się o 18:52. Liczba wysiadających sugeruje, że w mieście jest duży potencjał na bratanie się mieszkańców z koleją.