"Olej Kolej" czy "Droga droga" ?

Przywrócenie po latach remontów przepustowości linii kolejowej na odcinku Kraków – Katowice od 13 grudnia br. spowodowało spore zmiany u przewoźników pasażerskich. Najpierw u kolejowych – zarówno rozkładowe jak i biletowe – oferta połączeń osobowych i pospiesznych znacząco wzrosła, ceny biletów ostatecznie 13 zł za pociąg Polregio lub Kolei Śląskich, zaś 15,90 zł za PKP Intercity, zaś czasy przejazdu wahają się pomiędzy 0:58 a 1:15 h z łączną liczbą ponad 30 par w dobie. Szybko zareagowali też przewoźnicy autobusowi obniżając cenę biletu na tej trasie z 17 do 12 zł. Przy okazji jeden z nich zaproponował hasło tej promocji, które brzmi „Olej kolej”. Należy pogratulować inwencji „copywrighterskiej”, chociaż nie da się ukryć, że jest to raczej sposób negatywnego wyrażania się o konkurencji…

Przez długie lata przewoźnicy drogowi pomiędzy miastami Śląska i Zagłębia a Krakowem byli swoistymi beneficjentami bardzo nietypowej sytuacji rynkowej, gdzie autostrada A4 lub alternatywna DK94 przez Olkusz miały nad linią kolejową nr 133 przewagę porównywalną ze sportowym walkowerem. Przewoźnicy drogowi nie mogli nie dostrzegać nadchodzących w końcu zmian na torach, gdyż o horyzoncie końca prac modernizacyjnych i powrocie kolei do gry mówiło się już głośno od roku czy dwóch. Więc nowy rozkład jazdy nie powinien być zupełnym zaskoczeniem. Można było oczekiwać powrotu pasażerów na kolej, gdyż jest to najszybsza alternatywa, zwłaszcza, że nie prowadzi pasażera do głębokiej frustracji podczas stania w korkach na autostradowych bramkach lub przy dojeździe do samego centrum stolicy województwa – jednego i drugiego.

Przewoźnicy drogowi mogli - choć nie musieli oczywiście - zawczasu spróbować usadowić się może w nieco mniej komfortowej niszy – za to takiej, w której nie będą mieli konkurencji kolejowej. Przykładem mogłyby być połączenia z miast, które nie mają połączenia kolejowego w ogóle, bądź oferta nie jest obecnie zbyt atrakcyjna i wymaga przesiadek, np:
• Tarnowskie Góry – Piekary Śląskie – Bytom – Siemianowice Śl. – Czeladź – Dąbrowa Górnicza – Sławków – Olkusz – Kraków,
• Gliwice – Mikołów – Tychy – Bieruń – Oświęcim – Zator – Skawina – Kraków
• Racibórz – Rybnik – Żory – Pszczyna – Brzeszcze – Oświęcim itd.
Możliwe jest też skomunikowane z pociągami trasy „prostopadłe” do linii kolejowej 133 - z powiązaną ofertą biletową.

Oczywiście proponowane trasy nie są najszybsze, nie tak „wahadłowe” jak Katowice – Kraków po A4, ale i tam wskutek korków nie można było liczyć w godzinach szczytu na punktualny dojazd do miejsca przeznaczenia. Za to przewoźnicy mieliby szansę pozyskać zupełnie nowe grupy pasażerów, którzy dziś być może mają jedyną alternatywę w postaci samochodu osobowego. Wydaje się, że jest to warte poświęcenia nieco czasu i wysiłku. Być może popartego prostymi badaniami ankietowymi wśród dotychczasowych pasażerów, zapytanych gdzie widzieliby nowe miejsca przystanków. I wówczas można byłoby mówić o rozwiązaniu typu win-win, z korzyścią przede wszystkim dla pasażera. Po zaproponowaniu takich rozwiązań, komplementarnych do – owszem, dotowanych, ale również bardziej ekologicznych, co w XXI w. nie jest już bez znaczenia – połączeń kolejowych, przewoźnicy szynowi nie musieliby myśleć o tym czy odpowiedzieć kolegom z autobusów hasłem brzmiącym np. „Droga jest droga”, tylko wspólnie mogli planować jeszcze ciekawsze rozwiązania dla pasażerów. Bo to o nich w końcu chodzi.