Pociąg TLK Biebrza jest dobitnym przykładem tego, że pociąg łączący stolice województw Polski Wschodniej „musi” jechać przez aglomeracje, takie jak Warszawa i Kraków. Można jednak postawić pytanie, czy planowane przedsięwzięcia, takie jak Magistrala Wschodnia czy budowa spalinowego zespołu trakcyjnego do obsługi ruchu dalekobieżnego przyczynią się do innego kształtowania siatki połączeń organizowanych przez ministra właściwego do spraw transportu.
Pociąg TLK Biebrza łączy Gdynię Główną z Rzeszowem. Jedzie przez m.in. Gdańsk, Elbląg, Olsztyn, Kętrzyn, Ełk, Białystok, Warszawę, Włoszczowę Północ, Kraków i Dębicę. Może ono stanowić atrakcyjne połączenie między miastami wewnątrz relacji, natomiast raczej nie skusi wielu podróżnych do przejazdu od stacji początkowej do końcowej.
"Biebrza" pokazuje jak w praktyce realizowany jest zawarty w „Planie zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego w zakresie sieci komunikacyjnej w międzywojewódzkich i międzynarodowych przewozach pasażerskich w transporcie kolejowym” zapis o „kształtowaniu relacji bezpośrednich w taki sposób, aby każde połączenie obsługiwało przynajmniej jedną z siedmiu największych aglomeracji (Warszawa, Kraków, Katowice, Gdańsk, Wrocław, Poznań, Łódź)”. Biorąc przykład TLK Biebrzy, postulat ten bierze górę nad innym, polegającym na zapewnieniu połączeń dla jak największej liczby powiatów w kraju. A ten można byłoby osiągnąć po „wyprostowaniu” drogi przejazdu. Skierowanie pociągu w Białymstoku na Magistralę Wschodnią, czyli w kierunku Czeremchy, a dalej do Siedlec, Łukowa i Lublina. Potem pociąg mógłby pojechać przez Stalową Wolę i Przeworsk do Rzeszowa.
Pociąg do kolejnych miejscowościNowa trasa TLK Biebrzy między Białymstokiem a Rzeszowem zbliżyłoby kolej pasażerską dalekobieżną do powiatów bielskiego, hajnowskiego, łosickiego, siemiatyckiego oraz części siedleckiego, położonych w województwach mazowieckim i podlaskim. Na trasie pociągu byłyby miasta takie jak Bielsk Podlaski (26,5 tys. mieszkańców), Siemiatycze (14,5 tys. mieszkańców), Mordy (1,8 tys. mieszkańców) oraz miejscowości gminne jak Czeremcha (dodatkowo węzeł kolejowy) i Platerów. Mógłby również utrwalić połączenia dalekobieżne na linii nr 30 Łuków – Lublin Północny oraz między Stalową Wolą a Przeworskiem. W przypadku poprawy stanu technicznego linii nr 223 z Czerwonki do Ełku (województwo warmińsko-mazurskie), co jednak wymagałoby znacznych nakładów finansowych, pociąg obsłużyłby dodatkowo Biskupiec Reszelski, Mikołajki, Mrągowo i Orzysz.
Magistrala WschodniaAtrakcyjność tego połączenia powinna wzrosnąć po wykonaniu zaplanowanych prac, założonych w ramach Krajowego Programu Kolejowego do 2023 r. Na Magistrali Wschodniej zaplanowano wiele inwestycji (niektóre już są wykonywane „na gruncie”), których większość realizowanych jest z dofinansowywaniem z Programu Operacyjnego Polska Wschodnia. Mają one przyczynić się do poprawy parametrów głównie „południkowych” linii kolejowych położonych w województwach makroregionu, co pozwoli ma m.in. usprawnienie przejazdów pociągów, zwiększenie prędkości dopuszczalnych i poprawy jakości infrastruktury pasażerskiej. Poza inwestycjami znalazła się linia nr 31 Siedlce – Siemianówka we fragmencie położonym na terenie województwa mazowieckiego, jednak trasa utrzymuje zadowalające parametry techniczne, pozwalające lekkim pojazdom pasażerskim na jazdę z prędkością 80 km/h, a na kilku szlakach – 110-120 km/h.
Projektowany SZTPonadto w ramach programu Innotabor zakłada się budowę spalinowego zespołu trakcyjnego dla połączeń dalekobieżnych. Ze wsparciem ze środków unijnych (ok. 16,7 mln zł przy wartości projektu ok. 36,8 mln zł) poznańska H. Cegielski – Fabryka Pojazdów Szynowych ma opracować prototyp pojazdu o napędzie spalinowym, przeznaczonego do obsługi połączeń międzywojewódzkich. Z uwagi na postępującą elektryfikację, taki pojazd powinien obsługiwać połączenia poza największymi miastami. Dlatego wydaje się najlepszym rozwiązaniem dla „ściany wschodniej”, której magistrala ma długi odcinek niezelektryfikowany (ok. 150 km między Białymstokiem a Mordami).
Przeciw wykluczeniu komunikacyjnemuUruchomienie połączenia łączącego 4 miasta wojewódzkie makroregionu Polski Wschodniej raczej nie będzie odznaczało się wysoką rentownością. Należy jednak je traktować jako przedsięwzięcie ograniczające wykluczenie komunikacyjnie niż wysoce uzasadnione ekonomicznie. Dlatego po przygotowaniu infrastruktury i przy odpowiednim taborze takie połączenie może być atrakcyjnym produktem dla kilku regionów, przyczyniając się do poprawy mobilności ich mieszkańców i wspierającym rozwój turystyki.
Zapisz się do newslettera:
