Przez Lublin przebiega kilka linii kolejowych, przy których zlokalizowanych jest 7 czynnych przystanków. Jednak w większości przypadków dostęp do nich jest daleki od optymalnego, w niektórych przypadkach otoczenie stacji może zniechęcać do korzystania z pociągów. I raczej nie należy się spodziewać szybkich zmian w tym zakresie.
Kolej w Lublinie
Przez wojewódzki, liczący około 320 tys. mieszkańców Lublin, przebiegają obsługiwane w ruchu pasażerskim linie kolejowe: nr 7 Warszawa – Dorohusk, nr 30 Łuków – Lublin Północny i nr 68 Lublin – Przeworsk. Zapewniają one dojazd do miasta z czterech kierunków – od północy pociągi przyjeżdżają z Lubartowa i Parczewa, od wschodu z Chełma, Świdnika (lotnisko) i Zamościa, od południa z Kraśnika, Stalowej Woli i Rzeszowa oraz od zachodu z Dęblina i Łukowa. Obecnie na terenie miasta o powierzchni 147 km kwadratowych i gęstości zaludnienia ok. 2,3 tys. osób na m kw. obsługiwanych jest 6 przystanków osobowych – podróżni mogą skorzystać z pociągów na stacji Lublin oraz Lublin Ponikwoda (linia nr 30), Lublin Północny (linia nr 7), Lublin Zadębie (linia nr 30), Lublin Zemborzyce (linia nr 68) i Rudnik Przystanek (linia nr 30). Na zachodniej granicy miasta znajduje się kolejny czynny przystanek Stasin Polny.
"Podłączenie" przystanków pod miasto
Przystanki kolejowe są w różnym stopniu dostępne dla mieszkańców miasta, docierających do nich pieszo, rowerem, komunikacją miejską lub własnym autem. Bez wątpienia najlepiej skomunikowana jest stacja Lublin („główna”), położona najbliżej historycznego centrum miasta i jednej z dzielnic przemysłowych. Zjeżdżają się tam pociągi regionalne z kilku kierunków (pięciu relacji), jest to również jedyna stacja, którą obsługują pociągi dalekobieżne. Po realizacji projektu przebudowy układu komunikacyjnego przez PKP Polskie Linie Kolejowe, wyraźnie poprawił się dostęp do dworca od strony południowej dla pieszych i użytkowników komunikacji miejskiej, dojeżdżających od centrum. Stało się tak za sprawą nowego placu oraz przedłużenia przejścia podziemnego. Wśród innych korzystnych zmian należy wspomnieć o wyznaczeniu dwóch przystanków na placu dworcowym (zamiast 5). Atutem jest również wysoka dostępność bezpłatnych miejsc dla samochodów osobowych – obok zlokalizowanych na placu dworcowym dostępne są duże bezpłatne parkingi w akceptowalnej odległości od stacji. Za dodatkowe ułatwienie należy uznać stację roweru miejskiego, zlokalizowaną również przy placu dworcowym.
W odróżnieniu od stacji Lublin, w przypadku drugiego co do wielkości i znaczenia Lublina Północnego nastąpił poważny regres. Mimo różnych pomysłów na ożywienie rozległego terenu z obszernym, obecnie zamkniętym dworcem, przynajmniej na razie żaden z nich nie jest realizowany. Stację zlokalizowaną w rejonie dużego osiedla mieszkaniowego Tatary oraz terenów przemysłowych, obsługują pociągi regionalne dojeżdżające od Chełma, Parczewa, Portu Lotniczego Lublin i Zamościa. Mimo wykonanej modernizacji 2 peronów (kolejny zlikwidowano) przystanku, żadnych prac nie wykonano w jego otoczeniu.
Obszerny teren między przystankiem kolejowym a ul. Gospodarczą, od której jest jedyna legalna droga, jest zdegradowany – odznacza się zniszczoną nawierzchnią, nie jest także oświetlony. To powoduje, że mimo dość dobrego skomunikowania z innymi częściami miasta za pośrednictwem komunikacji miejskiej, dostępnymi miejscami parkingowymi i nieodległej lokalizacja stacji roweru miejskiego, zwłaszcza w godzinach wieczornych na korzystanie z dawnej stacji nie decyduje się zbyt wiele osób. Ponadto z peronów nie można już dostać się na teren dawnej fabryki samochodów, co jednak może wynikać ze zmian własnościowych na terenie kompleksu przemysłowego. Brak jest również legalnego przejścia na tereny aktywności gospodarczej w rejonie ulicy Chemicznej i W. Witosa, a także dużego osiedla mieszkaniowego Bronowice. Mimo to z „dzikiej” trasy chętnie korzystają podróżni i mieszkańcy miasta.
W południowej części Lublina, znajduje się przebudowana przed kilkoma laty stacja Lublin Zemborzyce (linia nr 68). Przy odnowionym peronie wyspowym zatrzymują się pociągi regionalne łączące stolicę regionu z Kraśnikiem, Stalową Wolą i Rzeszowem. Legalny dostęp do stacji jest możliwy od wschodu (ul. Krężnicka), a niewielki teren oddzielający peron od miasta jest również zdegradowany. Przystanki komunikacji miejskiej (3 podmiejskie linie autobusowe) są w dość bliskiej odległości (ok. 300 m). Również w przypadku tej stacji mieszkańcy nielegalnie przekraczają tory, skracając sobie drogę od centrum dzielnicy w kierunku domów jednorodzinnych i zakładów położonych na zachód od stacji. Dzieje się tak mimo legalnych przejść położonych w rejonie początku i na końcu stacji.
Zmodernizowane przystanki na linii do Parczewa
Trzy kolejne przystanki – Lublin Ponikwoda, Lublin Zadębie i Rudnik Przystanek zostały wybudowane lub przebudowane podczas modernizacji odcinka linii nr 30 Lubartów – Lublin. Zapewniają one bezpośredni dojazd do miejscowości zlokalizowanych między stacją Lublin a Parczewem. Przystanek Lublin Zadębie powstał w pobliżu terenów przemysłowych w rejonie ulicy Turystycznej, stanowiącej fragment drogi krajowej prowadzącej do Łęcznej i Włodawy. Dostęp dla pieszych jest optymalny, trudniejszy jest dla innych użytkowników – rowerzyści jadący od centrum nie mają dogodnego zjazdu do peronu, przystanki komunikacji miejskiej są oddalone. Dogodny dostęp z obu stron torów mają podróżni korzystający z przystanku Lublin Ponikwoda. Peron zlokalizowany jest jednak w oddali od większych osiedli. Dojście do najbliższego z nich, odległego jedynie 0,5 km, zapewnia droga polna, z innych stron dojazd jest niewiele lepszy (nieoświetlona, utwardzona jedynie żwirem ul. Grodzickiego). Ułatwieniem w dotarciu do przystanku na „odludziu” są szlaki turystyczne – pieszy i rowerowy. Również Rudnik Przystanek znajduje się wśród terenów o luźnej zabudowie zagrodowej i jednorodzinnej. Wprawdzie w jego pobliżu znajduje się ul. Pliszczyńska, przy której są przystanki autobusowe (1 linia podmiejska), jednak dojście do niej odbywa się także po nieutwardzonej i nieoświetlonej drodze. Przy żadnym z wymienionych przystanków nie urządzono parkingów.
Na zachodniej granicy miasta zlokalizowany jest przystanek Stasin Polny (linia nr 7 odcinek „dębliński”). Legalny dojazd zapewnia droga przez miejscowość, do której jednak nie dociera autobusowa komunikacja podmiejska. Od strony Lublina, teren w pewnej odległości od przystanku, intensywnie zabudowywany jest blokami mieszkalnymi, rozwija się również zabudowa niska. Jednak od miasta na peron można dostać się wąską ścieżką wśród pól, która prowadzi do ulicy Folwarcznej. Dojazd samochodem, który można pozostawić na wyjeżdżonej ziemi przy obiekcie, możliwy jest drogą okrężną przez Konopnicę i wymaga „nałożenia” minimum kilku kilometrów.
Zmiany na mapie przystanków
W ramach modernizacji linii nr 7 odcinek Otwock – Lublin PKP Polskie Linie Kolejowe zapowiada budowę przystanku osobowego Lublin Zachód. Ma on powstać przy dzielnicy Czuby Południowe, stanowiącej „sypialnię” miasta. Z informacji udzielonych naszemu portalowi przez zarządcę linii kolejowych wynika, że obiekt ma zostać udostępniony w grudniu przyszłego roku. Na razie nie były podawane szczegóły w jaki sposób będzie on dostępny dla mieszkańców. Natomiast w ramach innego infrastrukturalnego zlikwidowany zostanie obecnie nieczynny przystanek Lublin Zalew.
Bez kolei metropolitarnej...
Przed kilkoma laty było dość głośno o projekcie kolei aglomeracyjnej. W ramach wielowątkowego przedsięwzięcia planowano m.in. przywrócenie ruchu pasażerskiego przez stację towarową Lublin Tatary (linia nr 67) oraz budowę kilku nowych przystanków kolejowych. Jednak zadanie o (wstępnie oszacowanej) wartości ok. 200 mln pozostało w sferze wstępnych koncepcji. Również wśród najważniejszych inwestycji znajdujących się w budżecie Lublina na rok 2017 nie znalazły się zadania, które istotnie poprawiłyby komfort w dostępie do kolei pasażerskiej.
Zapisz się do newslettera:
