Zgodnie z uregulowaniami prawnymi, 1 marca weszła w życie ustawa o publicznym transporcie zbiorowym. Zgodnie z zamysłem prawodawcy, zadaniem tego aktu prawnego jest uporządkowanie funkcjonowania i organizacji pasażerskiego transportu w Polsce. Jednak od samego początku prac nad tą ustawą, towarzyszyły jej kontrowersje.
Zgodnie z zamysłem twórcy dokumentu, ustawa ma określać zasady organizacji rynku transportu publicznego, zarządzania usługami przewozowymi na nim oraz regulować kwestie związane z finansowaniem transportu publicznego w zakresie przewozów o charakterze użyteczności publicznej. Bezpośrednim impulsem dla uchwalenia tego prawa była zwiększająca się liczba prywatnych podmiotów świadczących usługi przewozowe, a co za tym idzie konieczność zapewnienia dbałości, aby przewozy były świadczone nie tylko tam, gdzie opłaca się to ze względów ekonomicznych. Zgodnie z regulacjami ustawowymi, za transport zbiorowy na danym obszarze odpowiada jego organizator, którym może być jednostka samorządu lub ministerstwo infrastruktury. Ustawa nakłada na niego obowiązek stworzenie planu zrównoważonego transportu zbiorowego. Ma on zawierać informacje na temat sieci komunikacyjnej, na której jest planowane wykonywanie przewozów o charakterze użyteczności publicznej, oceny i prognoz potrzeb przewozowych, przewidywanego finansowania usług przewozowych, preferencji dotyczących wyboru rodzaju środków transportu, zasad organizacji rynku przewozów, standardów usług przewozowych w przewozach o charakterze użyteczności publicznej oraz sposobu organizowania systemu informacji dla pasażera.
Ustawa od samego początku wywoływała kontrowersje. W kształcie przyjętym początkowo przez Sejm, wprowadzała ona możliwość zastosowania tzw. prawa wyłącznego, czyli prawa dającego przewoźnikowi monopol na świadczenie usług na danej trasie, w danej sieci lub na danym obszarze. Protestowały wówczas samorządowe Przewozy Regionalne, według których w takim brzmieniu mogła ona spowodować zanik konkurencji na rynku pasażerskich przewozów kolejowych, a także prowadzić do sytuacji korupcjogennych. Małgorzata Kuczewska-Łaska, prezes Przewozów Regionalnych, mówiła w listopadzie, że ustawa może przyczynić się do zaniechania konkurencji lub w ogóle uniemożliwić konkurencję, szczególnie na rynku pasażerskich przewozów kolejowych.
Ostatecznie jednak istotne poprawki uchwaliła izba wyższa parlamentu. Senat wprowadził do treści ustawy art. 19a w brzmieniu: "Art. 19a. Operatorowi nie przyznaje się prawa wyłącznego, o którym mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1370/2007." Senatorowie nie odrzucili jednak zapisu mówiącego o możliwości bezpośredniego zawarcia umowy o świadczeniu usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego w transporcie kolejowym.
Zapisz się do newslettera:
