29 czerwca br. Rada Ministrów zaakceptowała "Politykę transportową państwa na lata 2006-2025". Dokument przygotowano w celu przedstawienia go Parlamentowi tak, aby zgodnie z praktyką większości krajów Unii Europejskiej, polityka transportowa była sformułowana przez ciało ustawodawcze, wytyczając kierunki działania władz wykonawczych oraz stwarzając warunki dla działania samorządów.
Jak podaje Ministerstwo infrastruktury, realizacja proponowanej polityki sprawi, iż w 2025 roku system transportowy Polski będzie spełniał warunki stawiane systemom transportu krajów wysoko rozwiniętych i będzie w stanie zapewnić polskim i obcym użytkownikom oczekiwany poziom mobilności oraz usługi transportowe wysokiej jakości przy równoczesnym spełnieniu wymogów ochrony środowiska. Realizacja polityki wymaga jednak podjęcia dalszych prac w celu przygotowania dokumentów szczegółowych, w których będą rozwijane i konkretyzowane poszczególne cele cząstkowe.
Pomoc unijna sprawia, że w tej perspektywie do 2025 r. można realnie myśleć o zrealizowaniu planów budowy sieci autostrad i dróg ekspresowych oraz o modernizacji podstawowej sieci linii kolejowych - czytamy oświadczeniu MI. Powinny zostać także nadrobione zaległości infrastrukturalne w pozostałych gałęziach transportu, by następnie można było koncentrować wysiłki na przedsięwzięciach technologicznie bardziej zaawansowanych.
Zasadniczym zadaniem do roku 2025 jest unowocześnienie podstawowej sieci transportowej i zapewnienie wysokiej jakości usług transportowych tak, by transport wnosił właściwy wkład w rozwój gospodarczy kraju. Rząd liczy na poprawę warunków życia i zwiększenie inwestycji zagranicznych w Polsce.
Drugim kluczowym zadaniem jest zakończenie restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstw transportowych oraz dokończenie procesu liberalizacji poszczególnych rynków transportowych. Zadanie to powinno być wykonane w bieżącej dekadzie. Jednak wymaga to przede wszystkim powstrzymania narastającego ekonomicznego kryzysu sektora kolejowego w Polsce. Dla właściwego funkcjonowania rynku transportowego niezbędne jest także unowocześnienie innych gałęzi transportu. Za priorytet w tej dziedzinie należy uznać wsparcie przez Państwo odnowy niemal całkowicie wyeksploatowanej floty morskiej i śródlądowej, a także pomoc w unowocześnieniu pasażerskiego taboru kolejowego i transportu miejskiego.
Zadaniem trzecim jest stworzenie systemu efektywnej współpracy pomiędzy rządem i samorządami w dziedzinie transportu, dla zapewnienia spójności i komplementarności działań ogólnokrajowych i działań regionalnych. Bliższa współpraca pomiędzy rządem i samorządami będzie konieczna w takich obszarach jak: liberalizacja rynku regionalnych, pasażerskich przewozów kolejowych, zapewnienie właściwych połączeń dróg krajowych z drogami wojewódzkimi, powiatowymi i gminnymi, rozwój regionalnych portów lotniczych, żeglugi śródlądowej i małych portów morskich, przedsięwzięcia w zakresie transportu intermodalnego, czy bezpieczeństwo ruchu drogowego.
Czwartym zadaniem jest zapewnienie bezpieczeństwa w transporcie. Odnosi się to do wszystkich gałęzi transportu, jednak ze względu na poziom zagrożenia w pierwszej kolejności dotyczy to bezpieczeństwa ruchu drogowego.
Diagnoza stanu obecnego, prognozy wzrostu przewozów, a także uwzględnienie kierunków polityki transportowej Unii Europejskiej prowadzi do przyjęcia następujących 10 priorytetów krajowej polityki transportowej:
- radykalna poprawa stanu dróg wszystkich kategorii (rehabilitacja i wzmocnienie nawierzchni), rozwój sieci autostrad i dróg ekspresowych na najbardziej obciążonych kierunkach i powiązaniach z siecią transeuropejską;
- unowocześnienie kolei poprzez rozszerzenie zakresu konkurencji między operatorami (w ruchu pasażerskim i towarowym) dla dostosowania tego podsystemu do potrzeb rynku i utrzymania roli w przewozach, przy równoczesnej poprawie efektywności; radykalna poprawa stanu infrastruktury przy jednoczesnym ograniczaniu kosztów dostępu do niej;
- poprawa bezpieczeństwa w transporcie, w tym radykalne obniżenie liczby śmiertelnych ofiar w wypadkach;
- poprawa jakości transportu w miastach, w tym poprzez poprawienie konkurencyjności transportu publicznego wobec indywidualnego, poprawę warunków ruchu pieszego i rowerowego, ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb osób niepełnosprawnych;
- poprawa jakości i konkurencyjności transportu publicznego w obszarach metropolitarnych i regionach, w tym przez wprowadzanie ułatwień i zachęt (współfinansowanie) dla organizowania sieci kolei aglomeracyjnych, wymiany taboru, rozbudowy i modernizacji stanu technicznego infrastruktury;
- rozwój systemów intermodalnych poprzez uściślenie form pomocy Państwa, oraz wprowadzenie zachęt prawnych i podatkowych;
- rozwój rynku usług lotniczych - zniesienie barier, szczególnie dla małych przewoźników i lotnisk regionalnych;
- wzmocnienie roli portów morskich i lotniczych z poprawą dostępu do nich w skali regionów i kraju;
- wspieranie przewoźników w rozszerzaniu oferty obsługi transportowej pasażerów i towarów w relacjach transeuropejskich oraz międzykontynentalnych;
- poprawa warunków funkcjonowania transportu wodnego śródlądowego przez modernizację wybranych części infrastruktury oraz wsparcie przedsiębiorców w odnowie floty.
Szczególna uwaga będzie skierowana na działania prowadzone w tych dziedzinach, gdzie efekty będą odczuwane przez możliwie dużą liczbę użytkowników, lub też mogą być istotne z punktu widzenia gospodarki kraju i regionu.
Zapisz się do newslettera:
