Kolejowe doniesienia z drugiej półkuli

• Koniec kwietnia przynosi wysyp kwartalnych wyników firm notowanych na giełdach Wall Street. Wobec złej sytuacji bankowości, ubezpieczalni, firm budowlanych, trudnościach firm przemysłu motoryzacyjnego czy mediów - wyniki towarzystw kolejowych są jasnym punktem. Mimo spadku przewozów tarcicy (krach budownictwa jednorodzinnego), mniejszego nadania aut i ciężarówek oraz rud metalicznych, wzrosły przewozy sektora agro-rolniczego. Taryfy za ostatnie 12 miesięcy poszły w górę o 5-7%, co spowodowało, że zyski rosną a perspektywy na 2008/09 są dobre. W rezultacie akcje idą w górę: rekordy pobiły Union Pacific i CSX, inne koleje są tez b. wysoko notowane. Na wzrost kursu CSX wpływa też gorąca atmosfera wokół tej wielkiej kolei wschodnich Stanów: londyński fundusz inwestycyjny TCI po wykupieniu 11,5% akcji chce decydować o składzie rady nadzorczej. Zarząd CSX jest temu przeciwny, kontratakuje już na drodze sadowej (zarzut świadomej manipulacji przez TCI), zabiega też o wsparcie polityków argumentując, że infrastruktura CSX jest zbyt kluczowa i cenna dla całej gospodarki USA, by ryzykować szybki drenaż profitów przez zewnętrzny fundusz inwestycyjny, który ze swej natury patrzy raczej krótkookresowo. Giełda lubi takie boje o kontrole nad firmami - toteż akcje CSX zwyżkują.
• Profesor John Stilgoe ze znanego uniwersytetu Harvarda wydal swoją nowa pracę "Czas na pociąg", w której widzi dobrą przyszłość dla tutejszych kolei.
• Zarząd komunikacji stanu Illinois widzi potrzebę inwestycji rzędu 10 mld dolarów w ciągu najbliższych kilku lat, z czego na utrzymanie infrastruktury metra w Chicago - 690 mln, a na tamtejsze stacje - 901 mln. Póki co, dostępne fundusze nie przekraczają 1 mld. Sytuacja nagli: parę tygodni temu skład chicagowskiego metra utknął w tunelu miedzy stacjami, zawiodła łączność a pasażerowie na własną rękę, błądząc w ciemnościach, wśród 3-ciej szyny wciąż pod napięciem, sami wydostawali sie umorusani na powierzchnię włazami awaryjnymi.
• Przed laty sensacją późnego PRL-u był film Piwowskiego "Przepraszam, czy tu biją?". Tytuł jak znalazł do bieżącej sytuacji na podnowojorskiej dojazdówce Long Island Rail Road, której dwumetrowy konduktor, b. policjant, znany jest z utrzymywania żelaznej dyscypliny w swoich składach: nie znosi głośnego gadania przez telefony komórkowe, kładzenia nóg na fotelach, rozpierania się. Był już trzykrotnie w tutejszym sądzie-kolegium z powództwa skarżących się pasażerów, został uniewinniony po raz czwarty w zeszłym tygodniu. Konduktor ów pozwala natomiast udać się do wagonu barowego (niektóre pociągi LIRR je prowadza), by zamówić piwo (3-4 dol), kieliszek wina (3,50) czy czegoś mocniejszego (4-5,25). A jak jest w składach podwarszawskich?...
• Inna kolej dojazdowa Nowego Jorku - Metro-North obchodzi swoje 25 lecie. Jej geneza sięga roku 1832, poprzez pasażerskie operacje kolei New York Central RR i New York - New Haven, a po ich bankructwie obsługę przez parę lat zapewniał towarowy, państwowy Conrail - aż do czasu wyodrębnienia obecnej M-N jako korporacji użytku publicznego. Historie minionego ćwierćwiecza przypomina okolicznościowa wystawa urządzona w holu Grand Central Terminal przy manhattańskiej 42. Ulicy.
• Gdy Krzysztof Kolumb w 1492 r opłynął archipelagi Karaibów rozpalił tym po powrocie wyobraźnię Hiszpanów, którzy już 2 lata później założyli pierwsza osadę w Nowym Świecie - La Isabella na wyspie Hispaniola. Osada nie przetrwała jednak, wyniszczona chorobami, ale założone w 1496 r miasteczko Santo Domingo rozwinęło się w milionową dziś stolicę Republiki Dominikańskiej. Po latach chaotycznego rozwoju i dusząc się w samochodowych korkach - miasto zdecydowało się na budowę tramwaju-prametra, we współpracy z francuskim Alstomem. 27 lutego br., po poświęceniu przez abp Nicolasa de Jesus Lopez Rodrigueza, dominikański prezydent Fernandez z miejscowymi notablami ruszyli w pierwsza podróż, jednym z 19 trzy-członowych tramwajów z hiszpańskiej fabryki Alstoma, po 14 km trasie mającej 16 przystanków.
• Amerykański konglomerat "krótkich linii" Genesee & Wyoming zakomunikował, iż nabył Rotterdam Rail Feeding, kolej portowa tego największego w Europie morskiego zespołu intermodalno-masowego. Amerykanie chcą poprowadzić na swój aktywny sposób ruch terminalowo-manewrowy, co może kolejnictwu europejskiemu wyjść jedynie na dobre: nowa linia towarowa Bethune do Rotterdamu opóźniona już jest o parę lat, do dziś trwają dyskusje holendersko-belgijsko-niemieckie o parametry lokomotyw, systemy zrk itd, a w międzyczasie transport szosowy nie dyskutuje, tylko wozi dużą część rotterdamskich towarów.

* Fot. John Mueller, commons.wikimedia.org, CCA 2.0.