Powstał dokument o Kolejach Ukraińskich podczas wojny [film]

Przed wojną Anton Puszkin zwiedzał świat i pokazywał go swoim rodakom. Nagrał blisko setkę filmów, w który opowiadał o kulisach życia w Japonii, na Hawajach, Islandii, na Wyspach Owczych czy na norweskich Lofotach. Niemal każdy z jego filmów ma przynajmniej kilkanaście milionów wyświetleń. Teraz pochodzący z Ługańska Ptuszkin dokumentuje to, co widzi w swoim ogarniętym wojną kraju. 5 czerwca ukazał się film, który opowiada o ukraińskich kolejach czasów wojny.

Większość dokumentu nagrana jest z perspektywy tego, co Ptuszkin zobaczył z okien specjalnego motorowego wagonu, którego do inspekcji linii kolejowych i dworców używa zarząd Ukrzaliznyci. Stałe przemieszczanie się nim utrudnia Rosjanom likwidację zarządu strategicznej spółki.

Ołeksandr Kamyszyn, prezes UZ, oraz Ołeksanr Percowski, szef pasażerskiej części UZ, w czasie jazdy na zmianę opowiadają o roli, jaką odgrywa kolej w kraju, w którym nie działają połączenia lotnicze i zablokowane są porty.

Odwiedzają Trostjanec w regionie sumskim, gdzie na charakterystycznej, modernistycznej stacji, z której słynęła miejscowość, nie brakuje miejsc strasznych. W jednym z gabinetów na stacji widać ślady krwi, osób, które prawdopodobnie były tu przez Rosjan torturowane. W Ochtyrce dokumentalista pokazuje zdjęcie dworca kolejowego, który przetrwał II wojnę światową, ale nie oparł się rosyjskiemu bombardowaniu. Dziś po prostu go nie ma.

Ptuszkin dotarł też do Charkowa i Dniepra. Do tego drugiego miasta dotarł po kolejowym moście, który został zbombardowany kilkadziesiąt minut później. Przerażająco brzmi relacja młodej mieszkanki miasta, która opisuje, że widziała rakietę, która zniszczyła most.

Film upamiętnia ponad 160 pracowników Kolei Ukraińskich, którzy w tej wojnie stracili życie.

UZ ewakuowały od początku wojny prawie 4 miliony osób. Z pewnością część z nich zawdzięcza ukraińskim „żelaznym bohaterom” życie.

Film można obejrzeć zarówno w ukraińskojęzycznej, jaki w angielskojęzycznej wersji.